Artikel 10 —informatie over bevoegde rechterlijke en andere instanties
De bevoegdheid om verzoeken om uitvoerbaarverklaring te behandelen, is afhankelijk van de aard van de mediationovereenkomst. De uitvoerbaarheid van mediationovereenkomsten valt onder het gemene recht.
Dat betekent dat in Duitsland mediationovereenkomsten uitsluitend ten uitvoer kunnen worden gelegd als gerechtelijke of gerechtelijk bekrachtigde schikkingen (gerichtliche oder gerichtlich gebilligte Vergleiche, § 794(1)(1) van het wetboek burgerlijk procesrecht (ZPO); §§ 86(1)(2) en 156(2) van de wet procesrecht in familiezaken en zaken van vrijwillige rechtspraak (FamFG); §§ 86(1)(3) en 36 FamFG) op basis van uitvoerbare notariële akten (vollstreckbare notarielle Urkunden, §§ 794(1)(5) en 797 ZPO; § 86(1)(3) FamFG, § 794(1)(5) ZPO) of uitvoerbare akten van de administratie jeugdzaken over onderhoud (vollstreckbare Urkunden des Jugendamtes über Unterhalt, § 59(1), eerste zin, punten 3 en 4, en § 60 van volume VIII van het sociaal wetboek (SGB)), of op grond van door advocaten opgestelde en uitvoerbaar verklaarde schikkingen (für vollstreckbar erklärte Anwaltsvergleiche, §§ 794(1)(4b), 796a en 796b ZPO), of op grond van uitvoerbare schikkingen die voor erkende organen voor geschillenbeslechting zijn getroffen (vollstreckbare Vergleiche vor anerkannten Gütestellen, §§ 794(1)(1) zn 797a ZPO). Bevoegd zijn de rechtbanken en notarissen die bevoegd zijn krachtens het gemene recht, of de lokale rechtbank van de plaats waar het orgaan voor alternatieve geschillen is gevestigd.
Als de mediationovereenkomst niet de juiste vorm heeft, en bijgevolg als dusdandig niet uitvoerbaar is, moet de inhoud ervan voor de rechter gebracht worden die bevoegd is overeenkomstig het gemene recht en die vervolgens de tenuitvoerlegging ervan kan bevelen.